Benieuwd of schoolleiderschap iets voor jou is? John van Batenburg is al zes jaar schoolleider binnen Trinamiek en deelt graag zijn ervaringen.
Groots denken
“De ruimte krijgen om groots te denken en plannen, samen met betrokkenen, te mogen realiseren. Dat geeft me als schoolleider het gevoel dat ik echt het verschil kan maken. Wat mij daarnaast vooral aanspreekt, is dat ik collega’s mag stimuleren en ondersteunen om het beste uit zichzelf te halen en zo hun passies binnen het onderwijs verder te ontwikkelen, waar de kinderen uiteindelijk ook weer beter van worden. Houdt een collega van sport? Is hij of zij creatief? Of heeft een collega de ambitie om rekencoördinator te worden? Dan kan ik vanuit mijn positie invloed uitoefenen en dus echt iets voor hen betekenen.”
Van leerkracht naar bedrijfsleven naar schoolleider
“Ik had eigenlijk helemaal niet de ambitie om schoolleider te worden. Ik was al 20 jaar leerkracht binnen Trinamiek en wilde ook puur direct met kinderen werken. Voor mijn gevoel was het werk van een schoolleider niet echt zichtbaar in een school. Toch was ik nieuwsgierig naar meer. Ik kwam erachter dat managementschap zoveel betekenisvoller is dan dat ik dacht toen ik de kans kreeg om managementtrainingen te volgen en kennismaakte met managementtaken. Toen werd ik ook bovenbouwcoördinator. Vervolgens was ik na een lange periode als leerkracht toch wel toe aan een uitdaging buiten het onderwijs en heb ik drie jaar een management rol vervuld in het bedrijfsleven. Al snel miste ik de reuring van de school en kreeg ik de kans om de rol van schoolleider te vervullen op een basisschool in Utrecht. Toen een vacature vrijkwam voor schoolleider op de school waar ik al 20 jaar leerkracht was, en waar stiekem ook mijn hart lag, greep ik mijn kans. Na een grondige, maar goede sollicitatieprocedure werd ik aangenomen. Ik kreeg een maatje toegewezen, een schoolleider van een andere Trinamiekschool, waar ik zo nu en dan mee kon sparren of mijn vragen aan kon stellen. Dit was, ondanks dat ik de school en de schoolleidersfunctie al kende, erg prettig. En hier zijn we dan, zes jaar verder.”
“De ruimte krijgen om groots te denken en plannen, samen met betrokkenen, te mogen realiseren. Dat geeft me als schoolleider het gevoel dat ik echt het verschil kan maken."
(on)zichtbaar
“Je bent als schoolleider natuurlijk heel zichtbaar in de school. Toch is veel van het werk dat je doet onzichtbaar; je zet vaak anderen op de voorgrond: je collega’s op school, de kinderen. Zij zijn het belangrijkste. Dat is de rol die je kiest, maar waar ik ook zoveel energie van krijg! Je hebt de rol van facilitator en verbinder en je bent daarnaast degene die denkt in kansen en mogelijkheden. Je wilt dat je school, passend bij de missie en visie, goed in de steigers staat en zoekt altijd naar wegen om de school sterk te profileren. Je onderbouwt je keuzes, maar toont ook lef en durft bepaalde wegen te bewandelen.
Om een voorbeeld te noemen: samen met collega’s op school keek ik naar wat nodig is om het gewenste onderwijs van de toekomst te realiseren en hoe we in dit proces ook het maximale uit ons gebouw kunnen halen. Het voor- en denkwerk dat je hierin als schoolleider doet is misschien onzichtbaar, maar absoluut onmisbaar om onze visie goed te kunnen realiseren. Je bewaakt de grote lijnen, maar legt ook juist verantwoordelijkheid bij collega’s. Op school stortte een werkgroep zich op het verbouwproject van het voorplein. In overleg met de kinderraad ontstonden plannen en organiseerde de groep acties. Ik vind het juist mooi om hier op de achtergrond een faciliterende rol in te hebben. Zo ging ik, samen met een collega die projectmanager was, in gesprek met het bestuur en collega’s van de afdeling huisvesting & beheer en de afdeling financiën om vanuit de ideeën de mogelijkheden te bespreken. Iets wat eerst onmogelijk leek, maakten we toch mogelijk. Inmiddels zijn we bezig met het realiseren van ons droomschoolplein. Het zijn uiteindelijk natuurlijk de kinderen die dit plein mogen openen en ermee mogen pronken. Hoewel ik sturing geef aan het proces en eindverantwoordelijk ben, weeg ik wel altijd alle belangen af. Hierin ligt ook weer een belangrijke rol voor het MT. Je doet het dus echt samen.”
Dromen komen uit
“Wat ik onder andere mooi vind aan Trinamiek is dat we een krachtige gesprekscyclus hebben met de bestuurder. Ik ben heel blij met hoe persoonlijk het is. Gesprekken gaan verder dan te vragen hoe het gaat. We onderzoeken samen wat ik zou kunnen doen om het onderwijs te versterken in combinatie met mijn eigen passies. Zo had ik van jongs af aan al een grote droom om met honden te werken. Dankzij de diepere vragen en interesse vanuit het bestuur kwam ik achter de mogelijkheden om deze dieper gelegen wens te combineren met mijn werk. Ik kreeg het vertrouwen en een ‘go’ om mijn papieren als therapiehond begeleider te halen en me te verdiepen in de mogelijkheden van een therapiehond op school. Inmiddels begeleid ik schoolhond Jip. Jip is een maatje voor het leven en wordt ingezet om kinderen iets te leren. Ik had nooit durven dromen dat dit zo zou uitpakken.
Daarnaast mag ik ook meedenken over ons onderwijs in IJsselstein en Nieuwegein. En kreeg ik de kans om coach te worden van een andere schoolleider op een Trinamiekschool die op zijn beurt weer de behoefte had aan coaching. Mooi dat zoveel mogelijk is. Duidelijk wordt dat de focus op kwaliteit en de waarden vertrouwen, verbinding en vakmanschap echt altijd bovenaan staan.”
Werkmomentje uitgelicht!
“Ik kan gewoon niet één ding noemen. Kijkende naar het grotere geheel ben ik heel trots op wat we in het traject rondom het behalen van onze visie al hebben bereikt. Maar het zijn zeker ook al die kleine momenten die me bijblijven, wat maakt dat ik mijn werk zo ontzettend leuk vind. Zo kwam er bijvoorbeeld een kind naar me toe om te vertellen hoe leuk ze het vindt dat er een schoolhond is. Of als kinderen naar je toe komen en uit zichzelf beginnen te vertellen over het leuke weekend dat ze gehad hebben. Dat geeft me allemaal een warm gevoel.
Als onderdeel van het zorgteam, waar ik aan deelneem samen met twee intern begeleiders en het MT, vind ik het ook heel mooi om te zien wat we met dit team al hebben bereikt. Driewekelijks bespreken we groepen waar iets gaande is en individuele kinderen die voor een gedragsmatige uitdaging staan. We voeren gesprekken met ouders en lichten toe hoe we iets zien. Soms nemen we moeilijke beslissingen, maar we komen er altijd op een constructieve manier uit. Dit zijn mooie trajecten.
