Trinamiek

Trinamieker Miranda besluit dat zij de mobiliteit in wilt en start de zoektocht naar een nieuwe werkplek binnen de stichting. Maar waar begin je? Lees hier het verhaal van Miranda.

"Het gevoel hebben dat ze echt wel iets beters te doen hadden, maar mij hartelijk hebben ontvangen en de tijd voor me namen."

De zoektocht naar een nieuwe werkplek

“En dan wil je de mobiliteit in. Niet omdat je het niet meer naar je zin hebt, maar omdat het goed is voor je eigen ontwikkeling. Maar hoe ga je dan op zoek naar een nieuwe plek, een andere school binnen de stichting? Al eerder een keertje wezen speeddaten maar dat pakte in eerste instantie nog niet goed uit. Dan de stoute schoenen aangetrokken en zelf contact opgenomen met een aantal scholen. Gewoon op gevoel of door verhalen van collega’s. “Daar moet je eens gaan kijken, misschien is die school wel iets voor jou.” Of “Kom eens een keertje een kopje koffie drinken”."

Hartelijk ontvangen

"Zo gezegd, zo gedaan. Een aantal scholen aangeschreven en door iedereen enthousiast ontvangen. Ze gingen met mij in gesprek, ze gaven mij een rondleiding zodat ik kon voelen of dit mijn plekje was. Lag hier mijn nieuwe uitdaging? Het gevoel hebben dat ze echt wel iets beters te doen hadden, maar mij hartelijk hebben ontvangen en de tijd voor me namen. Toch ook nog wezen speeddaten en ook daar zijn nog leuke en mooie gesprekken uitgekomen. Uiteindelijk heb ik mijn nieuwe school, mijn nieuwe plekje gevonden. Na de zomer ga ik starten op Lucas Batau, ik heb er zin in en ik hoop dat ik daar het verschil kan gaan maken! Deze keuze had ik niet kunnen maken als zij niet de tijd voor mij hadden genomen en daarom maakten zij voor mij het verschil!”

Uitgelicht!

"Tijdens de zoektocht naar een nieuwe plek gingen verschillende schooldirecteuren met mij in gesprek. Ook gaven ze mij een rondleiding, zodat ik kon voelen of dit mijn plekje was. Het gevoel hebben dat ze echt wel iets beters te doen hadden, maar mij hartelijk hebben ontvangen en de tijd voor me namen. Inmiddels heb ik mijn nieuwe plek binnen de stichting gevonden, op Lucas Batau. Maar niet voordat ik een aantal directeuren even flink in het zonnetje heb gezet!"

Miranda nomineerde verschillende schooldirecteuren tot verschilmaker op het Festrival van Trinamiek, het jaarlijkse feest van de stichting.

Bekijk de video >>

Bewust kiezen voor Trinamiek na een verhuizing, een vacature die op het juiste moment op je pad komt of vanuit de flexibele invalpool toch je hart verliezen aan één van de scholen en besluiten om voor een deel vast in dienst te komen. Onze drie kersverse collega’s Mark (schoolleider Vroonestein), Elroy (vakleerkracht gym Vroonestein) en René (leerkracht de Ark) kozen om verschillende redenen tegelijkertijd voor Trinamiek. Lees alles over hun reis naar en start bij Trinamiek.

Geen twijfel mogelijk

Ga je verhuizen? Dan kies je wellicht ook voor een werkplek dichter bij huis. Deze wens had in ieder geval Mark, nieuwe schoolleider bij basisschool Vroonestein. Wel koos hij bewust voor Trinamiek: “Ik heb altijd al bij een katholieke stichting gewerkt. De bestuurder van de vorige stichting waarvoor ik werkte, raadde mij Trinamiek aan toen ik vertelde dat op zoek ging naar een nieuwe baan in de buurt van mijn nieuwe woonplaats. Hij kende de stichting, haar geschiedenis en het huidige bestuur. Ik nam een kijkje op de website van Trinamiek en las de reisgids, de koers van Trinamiek. Termen als ‘samen het verschil maken voor kinderen’ raakte me meteen. Ik geloof er namelijk in dat je ook als schoolleider het verschil kunt maken door in verbinding te staan met leerlingen, ouders en leerkrachten.”

“Op dat moment wist ik, deze organisatie past bij mij en ik ga ervoor zorgen dat ik onderdeel word van Trinamiek. Er stonden destijds geen vacatures uit voor schoolleider dus ik besloot om een open sollicitatie te sturen. Na op de koffie geweest te zijn bij Rianne ging ik in gesprek met bestuurder Cornelie. Ook dit gesprek bevestigde weer mijn positieve gevoel. Toen op basisschool Vroonestein een vacature ontstond voor schoolleider ben ik op de school in gesprek gegaan met de sollicitatiecommissie, bestaande uit teamleden en mr-leden van de school. Ook hier was een match. Na de zomervakantie startte ik als schoolleider bij Trinamiek. ”

"Op dat moment wist ik, deze organisatie past bij mij en ik ga ervoor zorgen dat ik onderdeel word van Trinamiek."

Flexibel, maar toch verbonden

Voor collega René is Trinamiek iets minder nieuw. Via de invalpool van Transvita werkte hij al vaker op basisschool De Ark. “Ik wil graag flexibel zijn en daarom werk ik ook via de invalpool,“ vertelt René. “Ik vind het leuk om op verschillende scholen te werken met verschillende soorten onderwijs. Steeds vaker viel ik in op De Ark in groep 7/8 en soms in groep 5/6. Ik heb het naar mijn zin als ik op deze school werk. Ik voel me heel welkom en er is een klik met de collega’s. De schoolleider van De Ark gaf mij aan dat zij het erg goed vond gaan met mij als invaller. Zowel de collega’s als de kinderen reageerden blijkbaar ook goed op mij.”

“De schoolleider vroeg mij of ik niet vast in dienst wilde komen. Hier heb ik lang over nagedacht, want ik hecht juist veel waarde aan het flexibel kunnen blijven. Omdat ik toch wel een hart heb gekregen voor de school ben ik vanaf dit schooljaar voor een dag in de twee weken vast in dienst gekomen bij Trinamiek. Dit betekent voor mij dat ik voldoende ruimte heb om daarnaast nog flexibel op andere scholen te werken via Transvita. Eigenlijk heb ik dus nu een contract die voornamelijk aansluit bij mijn wensen, waardoor ik veel kan betekenen zonder in te leveren wat ik belangrijk vind. Er is veel oog voor de individuele behoeften van medewerkers. Wel is het zo dat ik ook vanuit Transvita buiten mijn vaste contract bij Trinamiek vaker gevraagd wordt om in te vallen bij De Ark. Het is fijn om ja of nee te kunnen zeggen. Maar dat ik vrijwel nooit nee zeg tegen de Ark, dat weten ze natuurlijk!”

Juiste plaats, juiste moment

Voor startende gymleerkracht Elroy kwam de vacature op basisschool Vroonestein in Nieuwegein op het juiste moment op zijn pad. Na een lange periode noodzakelijkerwijs thuis gezeten te hebben vanwege zijn hersenbloeding twee jaar geleden, kon Elroy niet wachten om weer blije kinderen lachend de gymzaal in te zien komen lopen. “Nadat ik op vakantie in Italië een hersenbloeding kreeg, kon ik niks meer, niet liggen, staan of lopen. Ik moest stoppen met mijn werk als gymleerkracht. Het herstel was zwaar, maar ik kwam er na een aantal maanden achter dat het voor mij niet onmogelijk was om ooit weer les te kunnen geven. In zo’n hersteltraject evalueer je iedere twee jaar of en hoe re-integratie mogelijk is. Is dit nog niet mogelijk, dan verlengt het traject met twee jaar. Ik wilde binnen twee jaar weer aan de slag en zocht naar mogelijkheden in mijn eigen woonplaats Nieuwegein. Trinamiek wekte al mijn interesse, omdat mijn dochter op een Trinamiekschool zit. Net voordat mijn traject verlengd dreigde te worden, kwam basisschool Vroonestein op mijn pad.”

“Ik ben dankbaar voor het vertrouwen en de kans die ik krijg om te laten zien dat ik weer beter ben en weer les kan geven. Hoewel ik nog steeds aan het trainen ben, is het na twee jaar wel gelukt! Ik heb mijn baan weer terug. Op een nieuwe locatie, met nieuwe collega’s en nieuwe kinderen. Het is fantastisch om weer gym te mogen geven. In dit vak kan ik echt mijn creativiteit kwijt. Ik voer dit werk ook echt met passie en plezier uit. Je krijgt ook zoveel positiviteit terug van de kinderen!”

Startbijeenkomst

Op de startbijeenkomst van Trinamiek ontmoetten collega’s Mark, Elroy en René elkaar. Dit is een van de events die Trinamiek organiseert voor nieuwkomers binnen Trinamiek om de medewerkers een warm welkom te geven en goede begeleiding te bieden bij hun start. “Ik ben nog niet eerder op deze manier in contact geweest met een stichting waar ik voor werk,” vertelt Elroy. “Het was leuk om op het servicebureau uitgenodigd te worden en ook een rondje door het gebouw te lopen. Ik ben ook benieuwd naar de netwerkbijeenkomsten. Ik begrijp dat er een netwerk voor gymleerkrachten is binnen de stichting. Fijn dat er iets georganiseerd wordt voor gelijkgestemden. Binnen de stichting voel ik me gezien.”

Warm welkom

“We willen dat nieuwe Trinamiekers zich welkom voelen bij ons,” vertelt Birgit, personeelsadviseur bij Trinamiek. “Tijdens de startbijeenkomst laten we nieuwe medewerkers op laagdrempelige wijze kennismaken met Trinamiek en alle kansen en mogelijkheden. Daarnaast kunnen collega’s natuurlijk ook kennismaken met andere Trinamiekers die tegelijk zijn gestart. Een mooi onderdeel hiervan is dat ook de bestuurder altijd even langskomt om kennis te maken en iets over onze reisgids te vertellen.”

Manet, adviseur ontwikkelen en opleiden, vult aan: “We hebben natuurlijk onze reis naar Rome ingezet, zoals je in de reisgids kunt lezen, en als nieuwkomer ga je ook ineens mee op reis. We willen nieuwe Trinamiekers direct onderdeel laten voelen van de reis en hen ook voldoende bagage meegeven om dit zo soepel mogelijk te doen, zodat zij met vertrouwen kunnen instappen. Je hoort écht bij Trinamiek, iets waar we ons graag in onderscheiden.”

“Het ondersteunen van starters stopt niet na het eerste jaar", vervolgt Manet. “We organiseren netwerkkringen voor eerste, tweede en derdejaars startende leerkrachten. We bespreken en ondersteunen bij onderwerpen die in de startfase lastig kunnen zijn, zoals moeilijk verstaanbaar gedrag van kinderen, weerstand van ouders en samenwerken binnen het team. Hoewel het misschien vanzelfsprekend lijkt, helpt het als je met een groep andere mensen die net gestart zijn over onderwerpen kunt spreken die je in de praktijk tegenkomt. We nodigen vaak experts uit om de sessies te begeleiden.”

“We zijn wel een lerende organisatie,” zegt Birgit. “Dit betekent dat we ook de wijze waarop we nieuwe Trinamiekers ontvangen continu evalueren. We kijken steeds of en hoe we nog beter kunnen aansluiten bij de behoeften van onze nieuwe medewerkers.”

Lees meer over jouw start binnen Trinamiek >>

Werkmomentje uitgelicht!

Elroy: “De eerste week dat ik op de Vroonestein werkte, kwamen kinderen na de eerste gymles al naar me toe rennen om me een knuffel te geven met de vraag wanneer ik weer gymles kom geven. Je bent ineens een held voor hen! Dat gaf me zo’n welkom gevoel.”

Mark: “Ik kwam laatst een leerling groep 3 op de gang tegen. De leerling zei: “Hallo, hoe heet dat ook alweer? Oh ja, directeur. Ik vind u heel leuk!” Zojuist kwamen er vier kleuters mijn werkkamer binnen om trots hun huis gemaakt van schoenendoos te laten zien. Het mooie was dat de deur dicht zat, maar dat ze toch al gewoon binnen durven te komen. Het verschil maken voor kinderen, dat is waar ik het voor doe.”

René: “Als invalleerkracht kwamen al vaker kinderen naar mij toe met de vraag ‘kun jij niet onze meester worden?’ Ik vind het echt geweldig als ze dat tegen me zeggen. Natuurlijk wil ik niet naast mijn schoenen gaan lopen, want ik begrijp ook wel als je maar tijdelijk een klas lesgeeft en leuke dingen organiseert, dat dit al snel anders is dan de structuur die ze gewend zijn bij een vaste leerkracht. Ik geef graag les met vrijheid, zodat leerlingen vertrouwen krijgen dat ze dingen zelf kunnen en mogen doen.”

Het verschil maak je samen. Vinden ook meester Martijn Grootscholten en leerlingen Des, Khate, Shreya en Savanya uit groep 8 van SBO De Wenteltrap. Samen blikken we terug op vorig schooljaar in groep 7, waarin onder andere de ‘verschilmaker van de week’ wisselbeker bijdroeg aan een schooljaar vol goede herinneringen.

Kunnen jullie eens wat vertellen over afgelopen schooljaar?

Meester Martijn: "We hadden afgelopen schooljaar een dubbele groep met 25 kinderen. Door de dubbele groep veranderde natuurlijk ook de groepssamenstelling en groepsdynamiek. Dat vond ik best spannend in het begin. Hoe doe je dit met zijn allen? We moesten er met elkaar voor zorgen dat dit een goed jaar zou worden, samen met de kinderen en alle betrokken juffen en meesters. Ik ben er trots op hoe we dat met elkaar hebben gedaan. Het was uiteindelijk bijna leuker en gezelliger dan met een kleine groep, waarin je misschien veel meer op elkaar aangewezen bent."

Halverwege het jaar zijn jullie gaan werken met de wisselbeker. Hoe is dit idee zo ontstaan?

Meester Martijn: "In november werd ik genomineerd als verschilmaker van de week door een collega en kreeg ik de ‘verschilmaker van de week’ trofee. Ik heb alleen nooit het gevoel gehad dat ik het verschil in mijn eentje maakte. Deze beker was dan ook niet voor mij alleen, maar voor ons allemaal. Zo is de verschilmaker van de dag ontstaan. Iemand die het verschil maakte op die dag kon genomineerd worden. We hebben deze methode tot de zomer gebruikt."

"Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik het verschil in mijn eentje maakte. Deze beker was dan ook niet voor mij alleen, maar voor ons allemaal."

Vertel eens, hoe werkt jullie wisselbeker?

Savanya: Elke dag keken we of er een briefje in de beker zat. Die kon iedereen schrijven en in de beker stoppen die aan het einde van de dag op het bureau stond. Je zette op het briefje van wie het briefje was en voor wie de nominatie was met de reden erbij.

Meester Martijn: De volgende dag zorgden wij ervoor dat de wisselbeker op de tafel van een van jullie stond. Eerst kozen de juffen en ik uit al jullie nominaties de verschilmaker van de dag uit, maar later zijn we de nominaties gaan voorlezen en kozen we met elkaar. Het hielp ook om met elkaar positief te zijn en te zien dat het verschil maken hem zit in de kleine dingen.

Savanya: Soms deden we er twee per dag. We zetten hem dan in het midden. Of we overlegden met elkaar wie hem de ene dag kreeg en wie de andere dag.

Meester Martijn: Jullie spraken dat op een gegeven moment zelf met elkaar af inderdaad. Het was ook nog leuker toen jullie met elkaar besloten wie wanneer de beker op tafel mocht hebben.

Savanya: Niemand maakte daar echt ruzie over.

Meester Martijn: "Hoe voelde het eigenlijk voor jullie als je na een nominatie de hele dag zo’n beker op je tafel mocht hebben?"

Des, Keet, Shreya en Savanya: Leuk! Zeker weten!

Khate: Je voelt je dan echt heel blij.

Shreya: Ja, want je weet dan dat je iets gedaan hebt dat goed is.

Heeft iemand van jullie ook al eens iemand anders genomineerd?

Savanya: "Ja, ik heb Des wel eens genomineerd, omdat hij mij in de pauze en na schooltijd leerde pennyboarden. Dat is een soort skateboard, maar dan kleiner."

Meester Martijn: "Des weet jij nog hoe zo’n nominatie ging? Keek je op een dan extra goed of iemand het verschil maakte voor een ander?"

Des: "Ja, je bent wel veel meer aan het opletten of er iets gebeurt."

Wat is er zo leuk aan aan de wisselbeker?

Des: Het leukste is dat het een prijs is die je krijgt, omdat je iets liefs hebt gedaan voor elkaar. Ik heb hem ook al meerdere keren gekregen. Het is wel leuk om hem op tafel te hebben staan. Je geeft ook een goed voorbeeld aan alle andere kinderen. Hierdoor was het een leuker schooljaar. Kinderen deden liever tegen elkaar en daardoor was het gezelliger.

Shreya: Iedereen kwam ook voor elkaar op.

Dat is voor jou vast ook leuk om te horen meester Martijn!

Meester Martijn: Jazeker! Het was wat drukker in de klas qua geluid doordat er meer kinderen in de klas zaten, maar de sfeer was heel goed. We hebben van iets ingewikkelds iets positief gemaakt.

Wat hebben jullie geleerd van de wisselbeker?

Des: Je weet weer dat we een vreedzame school zijn. Je denkt aan de gevoelens van andere kinderen.

Savanya: Dat je aardig moet zijn tegen anderen, dat je een ander kunt helpen en eigenlijk het verschil kunt maken voor iedereen. Door die beker deed iedereen aardig tegen elkaar.

Een greep uit de nominatie redenen van de kinderen uit groep 7

  • Destiny hielp Mohammed bij een ruzie. Er werden ballen tegen hem aangegooid. Destiny hielp Mohammed om de ballen tegen te houden.
  • Adam hielp Bart met rekenen. Bart vond dat zo fijn, dat hij Adam daarom nomineerde voor de wisselbeker.
  • Cayden nomineerde Adam, omdat hij Bart rustig probeerden te maken toen hij een beetje boos was.
  • Dhani is door Rayan genomineerd omdat hij Rayan hielp toen hij geplaagd werd. 
  • Robin kreeg de wisselbeker omdat hij tijdens een ruzie wegliep.
  • Savanya is genomineerd door de gymmeester. Zij sloeg met hockey per ongeluk met haar stick tegen het hoofd van Destiny. Omdat zij uit zichzelf de bal gaf, kreeg zij de wisselbeker.
  • Toen Destiny langdurig ziek was, kocht Des rozen voor haar en gaf dit toen zij weer op school kwam. Hiervoor kreeg Des de wisselbeker.

Dagelijks werken we er als Trinamiekers hard aan om het verschil te maken in het leven van kinderen en ze voor te bereiden op alles wat nog komen gaat. Dit doen we samen met oog voor ieder kind, ieder vanuit zijn of haar eigen werkplek en ieder op een eigen wijze. En het verschil maken zit hem soms in kleine dingen. Dit zien ook Astrid Bakker, kindercoach bij het OEC, en Ellen Peekstok, intern begeleider op De Wenteltrap en coördinator bij het OEC. Maar om nu zelf te benoemen hoe je het verschil maakt? Het is toch ‘gewoon’ wat we doen? We lieten Astrid en Ellen aan elkaar vertellen hoe zij vinden dat de ander het verschil maakt.

Astrid (A), wat maakt Ellen (E) nou een echte verschilmaker in jouw ogen?

A: Heb je even?! Ellen is namelijk op veel verschillende vlakken in verschillende rollen een echte verschilmaker. Ze is niet alleen intern begeleider in de bovenbouw op de Wenteltrap en coördinator bij het OEC, maar ze is vooral een steunpunt voor alles en iedereen. Het verschil maakt ze door oog te hebben voor detail. Moet je naar de dokter of is er iets aan de hand met de moeder van een leerling? Ellen zal ernaar vragen, het onthouden en erop terugkomen. Dit doet ze bij kinderen, collega’s en met wie ze dan ook contact heeft.

Herken je dat Ellen?

E: Het is natuurlijk lastig om van jezelf te zeggen, maar ik vind het menselijke van ons werk inderdaad erg belangrijk. Natuurlijk is de schoolontwikkeling en didactische ontwikkeling van kinderen ook super belangrijk, maar als je als kind, leerkracht, intern begeleider of wie dan ook niet goed in je vel zit, heeft dit invloed op je werk. Dus ik wil vooral dat mensen weten dat ik er voor ze ben en dat alles wat we bespreken onder ons blijft als ze dit willen.

“Ik vind het belangrijk dat je kinderen ziet en achter het gedrag van kinderen kunt kijken.”

Astrid kun je eens een voorbeeld noemen waarbij je echt zag dat Ellen iets teweeg bracht?

A: Ellen heeft altijd oog voor ieder kind. Ellen, hoe lang ligt er bij jou al geen maandverband en deodorant voor de meiden van de bovenbouw? Al jaren. Voor jou is dat zo vanzelfsprekend. Of weet je nog toen een kind vlak voor de zomervakantie zijn verjaardag niet meer kon vieren? Jij gaf aan dat hij op jouw kosten een traktatie mocht gaan halen bij de supermarkt om het te vieren. Vind je ook vanzelfsprekend. Ik vind het ook zo lief dat je altijd kaartjes stuurt naar collega’s. Wat ik ook ongelofelijk briljant vind, Ellen kent echt alle namen. ‘s Morgens staat ze bij de deur alle kinderen persoonlijk goedemorgen te wensen, inclusief een persoonlijke vraag, bijvoorbeeld: hoe was het gisteren bij de tandarts? Ellen ziet echt het kind.

E: Ja voor mij is dat allemaal niet meer dan normaal. Maar ik moet zeggen, het raakt me wel als Astrid dit zo benoemt. Blijkbaar is het dan toch niet zo normaal als dit jou zo opvalt.

A: Ik weet zeker dat meerdere collega’s jou op deze manier zien, als verschilmaker.

E: Ik vind het belangrijk dat je kinderen ziet en achter het gedrag van kinderen kunt kijken. Daarin vinden Astrid en ik elkaar ook volledig. Als een kind zich anders dan anders gedraagt, vraag je dan af wat het kind nu eigenlijk echt probeert te zeggen. Vaak is er dan iets aan de hand en het is fijn om dan te kunnen helpen.

Hoe is jullie samenwerking?

E: Ik kijk altijd naar de donderdagen uit, want dan is Astrid op school. We hebben echt dezelfde visie op het kijken naar het kind. We kijken niet alleen naar het kind in de klas, maar ook naar het kind in de hele school en het kind thuis. Door breder te kijken valt er winst te behalen.

Dit is wel een mooi bruggetje naar hoe jij Astrid als verschilmaker ziet.

E: Laat ik beginnen met dat Astrid voor mij persoonlijk heel bijzonder is. We hebben aan een half woord genoeg. Toen Astrid hier kwam werken was het allemaal nog heel nieuw dus ik was vooral nieuwsgierig naar hoe zij dingen aanpakte. We waren het erover eens dat er soms zoveel omwegen worden genomen om bij een kind binnen te komen. Astrid vindt altijd wel een weg om direct bij een kind binnen te komen. Astrid ziet niet alleen gedrag, ze achterhaalt wat erachter zit en kijkt naar hoe de omgeving op dit gedrag reageert. Ze kijkt naar alles wat om het kind heen is en gaat geen confrontatie uit de weg.

“Wees nieuwsgierig. Dat helpt toch om net even iets verder te kijken.”

Heb je wel eens heftige confrontaties Astrid?

A: Soms houd ik wel voet bij stuk ja als ik vind dat iets voor een kind belangrijk is. Bijvoorbeeld als een partij aangeeft dat we nog 85 stappen moeten zetten voordat we bij de gewenste uitkomst komen, terwijl we al weten wat nodig is. Dan zet ik me er wel voor in om deze omweg niet te hoeven nemen.

Kun je eens een voorbeeld noemen van een moment dat Astrid verschil maakte Ellen?

E: Op een school in IJsselstein was een moeder van drie kinderen overleden. Astrid begeleidde dit proces en maakt dan echt het verschil met kleine dingen. Zo ging ze op de dag van de uitvaart nog even langs bij de kinderen om te kijken hoe het ging. Ander voorbeeld. Een meisje verloor haar moeder aan corona. Het meisje gaf aan dat ze het erg vond dat haar moeder haar niet kon uitzwaaien als ze op kamp ging. Astrid stond daar om haar uit te zwaaien. Dat emotioneert mij. Astrid maakt vaak wel het verschil in periode van rouw, voor het kind maar ook voor het team. Want hoe gaan we met zijn allen om het kind heen staan in deze periode? Ik vind het heel knap als je kan wat zij doet. Gelukkig kunnen we er samen wel over sparren.

A: Dat wilde ik net zeggen. Dit zijn heftige trajecten en het gaat me de ene keer beter af dan de andere keer. Als ik voel dat een situatie heel heftig was dan weet ik dat ik altijd bij Ellen terecht kan om even te sparren of gewoon om even mijn verhaal kwijt te kunnen. Zij maakt dan dus voor mij weer het verschil.

E: Astrid geeft heel veel complimenten over mij, maar ook Astrid heeft veel oog voor collega’s en voor kinderen op SBO De Wenteltrap. Een voorbeeld is de begeleiding van een jongen met autisme. Astrid pakt dit met zoveel geduld op. Al is het maar om de vraag hoe een kledingstuk opgehangen moet worden. Ze biedt een kind vertrouwen, waardoor hij haar ook graag opzoekt.

A: Ik ben ook al een tijd met hem bezig. Ik doe natuurlijk trajecten en dat loopt op een gegeven moment vast. Maar niet alles is in trajecten te gieten. Als zo’n traject is afgelopen zoek ik nog steeds verbinding met deze kinderen, waardoor het kind, zoals in het voorbeeld van Ellen, mij dan waarschijnlijk ook weer makkelijker opzoekt.

E: Ik denk dat Astrid ook voor veel ouders het verschil maakt. Ze straalt rust uit, bijvoorbeeld in een intakegesprek, waardoor ouders eigenlijk altijd vertrouwen hebben in haar. Als ouders zien dat je goed bent voor hun kind zijn ouders ook bereid om mee te bewegen.
Astrid kan ook makkelijk invoegen in een team. Ze werkt een dag per week bij ons op De Wenteltrap, maar ze hoort gewoon bij het team. Ze wordt zeker gemist als ze er niet is.

A: Jij begint net over ouders, maar daarin vind ik dat jij ook het verschil maakt Ellen. Jij voert natuurlijk intakegesprekken en jij bent wel echt het visitekaartje van De Wenteltrap. Het vertrouwen dat jij uitstraalt is ook zeker prettig voor ouders van kinderen die mogelijk naar het speciaal basisonderwijs gaan. Of ze dit nu een moeilijke beslissing vinden of dat ze deze keuze voor hun kind willen maken, het is fijn als er dan iemand is als Ellen die hen vertrouwen geeft en waar ze altijd naar kunnen bellen. Ellen doet ook gerust twee of drie rondleidingen als ouders dat willen. Ouders brengen hun kind met een gerust hart naar school.

Werkmomentje uitgelicht!

Ellen, wat is je mooiste herinnering aan je werk als begeleider en coördinator?

E: Ik heb er zoveel. Een voorbeeld van een aantal jaar geleden is van een vader die zelf op het SBO terecht kwam doordat hij ziek werd. Zijn dochter moest naar het SBO en hij voelde zich daar heel schuldig over. Ik sprak hem laatst en toen gaf hij aan dat hij niet had verwacht dat hij in zo’n korte tijd een heel ander kind kon krijgen. Dat vond ik mooi. Dat hij zag dat het echt niet erg is om naar het SBO te gaan.
Een ander voorbeeld is langer geleden. Ik was toen nog leerkracht en had een jongen in de klas met autisme en een verstandelijke beperking. Er was sprake van impulsief moeilijk verstaanbaar gedrag. Toen deze jongen van school ging zei zijn moeder tegen mij ‘met mijn zoon komt het wel goed, maar met mijn man weet ik dat zo net nog niet. Die zal de gesprekken met jou wel missen!’ Ik heb zoveel gesprekken gehad met die vader over hoe we met het gedrag van dit kind om konden gaan.

A: Maar dat zegt ook zoveel over hoe jij het verschil kunt maken voor een heel gezin!

Welk gevoel heb je hier aan over gehouden?

E: Je probeert een oplossing te bedenken bij gedrag dat je nog nooit hebt meegemaakt. Je moet buiten kaders denken om aan te sluiten bij wat goed is voor een kind. Dat is voor ieder kind verschillend. Dit laatste voorbeeld is al meer dan twintig jaar geleden, maar het is me echt bijgebleven, omdat je voor zowel het kind als voor de ouders iets hebt kunnen betekenen.

Werkmomentje uitgelicht!

Astrid, Wat is de mooiste herinnering aan je werk als kindercoach?

A: Ik begeleidde een traject met een jongen in groep 4. Hij kon echt niet meer functioneren in de klas. Hij kreeg teveel prikkels. We hebben echt van alles geprobeerd. Na multidisciplinair overleg verwezen we deze jongen door naar het SBO, maar daar zat een hele procedure aan vast. Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen om hem eerder naar het SBO te laten gaan dan dat de procedure eigenlijk toestond. Daar spring ik dan echt wel voor in de bres als het nodig is. Deze jongen is zo gegroeid dat hij op een gegeven moment een klas mocht overslaan. Hij kwam met zijn moeder om dit aan me te vertellen. Hij vertelde me toen ‘ik ben ook echt niet dom’. Toen dacht ik ‘dit is het’. Hoe vaak denken kinderen dat ze dom zijn doordat alles al is geprobeerd, waarna ze in een negatieve spiraal terechtkomen. Toen hij mij dit kwam vertellen dacht ik echt ‘dit is waar je het voor doet’.

Leerkracht Sietske werkte al jaren met veel plezier op een basisschool in Utrecht. Toch was zij toe aan iets nieuws, iets uitdagends en dichter bij huis. Tijdens haar zoektocht naar onderwijsstichtingen in de buurt ontdekte zij de speeddatesessies van Trinamiek, waarin je kennis kunt maken met meerdere scholen. Hier vond zij dé match. Inmiddels werkt Sietske al ruim drie jaar met veel plezier op basisschool Lucas Galecop in Nieuwegein. Sietske vertelt over haar reis.

Weloverwogen keuze

“Na acht jaar op dezelfde basisschool gewerkt te hebben in Utrecht, was ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik startte mijn zoektocht naar een werkplek die bij mij past en dichter bij huis, zodat ik met de fiets naar mijn werk kan. Het is niet dat ik het niet naar mijn zin had op mijn vorige werkplek, wat een overstap toch moeilijk maakte. Ik beloofde mezelf dan ook pas over te stappen als ik een weloverwogen keuze had gemaakt.”

Feeling krijgen met een school

“Ik wilde niet lukraak online op vacatures reageren, ik wilde echt een feeling krijgen met een school. Ik zocht naar stichtingen in de buurt en kwam al snel bij Trinamiek uit. Precies op dat moment kondigde Trinamiek speeddatesessies aan, waar je als leerkracht laagdrempelig kon kennismaken met meerdere schoolleiders. Dit kwam op het goede moment en was de uitgelezen kans om in gesprek te kunnen gaan, vragen te stellen over de school en te voelen of er een klik is met de schoolleider. Die klik is voor mij wel doorslaggevend.”

De speeddatesessie was de uitgelezen kans om in gesprek te kunnen gaan, vragen te stellen over de school en te voelen of er een klik is met de schoolleider. Die klik is voor mij wel doorslaggevend.”

Persoonlijk en leerzaam

“Bij binnenkomst bij de speeddatesessie was het wat spannend en onwennig, omdat je ergens komt waar je het nog niet kent. Al snel merkte ik dat ik het fijn vond dat je echt even 1 op 1 contact kunt maken met een schoolleider, wat het heel persoonlijk maakt. Wat ik ook prettig vond, is dat je in korte tijd veel verschillende schoolleiders kunt spreken, waardoor je veel informatie krijgt. Dat bespaarde me veel tijd, waarin ik anders vacatures moest zoeken en uitspitten. Ik leerde veel over de scholen en over Trinamiek en heb echt leuke gesprekken gehad. De speeddatesessie vond ook plaats in het hoofdgebouw van Trinamiek, waardoor ik me gelijk welkom voelde in de stichting. Op dat moment besloot ik binnen deze stichting te willen werken en niet meer verder te gaan kijken.”

Geen vacature, wel een klik

“Ik bezocht na afloop meerdere scholen en bij twee scholen had ik een erg goed gevoel. Beide scholen hadden alleen geen vacature op het moment. Eén van die scholen was de Lucas Galecop. Ik ervaarde tijdens de speeddatesessie een fijne klik met schoolleider Rianne. Hoewel zij geen vacatures had, wist ze wel dat een aantal collega’s binnenkort met pensioen zouden gaan dus nodigde ze me uit om een kijkje te komen nemen. Het huiselijke en gezellige van de Lucas Galecop trok me heel erg aan. Dat er geen vacatures waren, zorgde er bij mij eigenlijk voor dat ik geen druk ervaarde. Ik hoefde niet per direct weg op mijn andere werkplek en ik wilde er de tijd voor nemen.”

Een warm bad

“Toen er na een aantal maanden dan toch een vacature vrij kwam, nam Rianne contact met mij op. Ze gaf aan dat ik nog op haar netvlies stond naar aanleiding van het fijne gesprek tijdens de speeddatesessie en het gesprek erna. Toen is het balletje gaan rollen. Ik maakte het schooljaar af op mijn vorige werkplek en startte na de zomervakantie op de Lucas Galecop. Inmiddels werk ik hier al ruim drie jaar als leerkracht groep 5 en nu sta ik voor groep 5/6. Ik ben hier echt in een warm bad terechtgekomen. Wat ik vooral waardeer aan deze school is de open-deur mentaliteit; je kunt altijd bij collega’s aankloppen. Het voelt nog steeds goed.”

Lichte twijfel over werkplek? Ga speeddaten!

“Aan iedereen die twijfelt of ‘ie nog wel op de goede werkplek zit, al is dit maar een lichte twijfel, en andere mogelijkheden wil onderzoeken en ontdekken, raad ik de speeddatesessies van Trinamiek absoluut aan! Juist omdat dit zo open en laagdrempelig is; je zit niet direct ergens aan vast. Deelnemen is ook interessant als je al Trinamieker bent, ook dan staat het je vrij om mogelijkheden op andere scholen te onderzoeken.”

Wat je moet weten voordat je gaat speeddaten

“Vanuit mijn eigen ervaring zou ik iedereen die gaat speeddaten het volgende willen meegeven: ga er open in en ga op je gevoel af. Bedenk voor jezelf waar je naar op zoek bent, want je hebt tijdens een sessie met een schoolleider maar kort de tijd voor een eerste indruk. Als jij nu op je werk zit en je merkt dat je op zoek bent naar een bepaalde werkwijze of methode die je nu niet uitvoert, stel dan juist daarover vragen.”

Fijne werkgever

“Trinamiek biedt veel mogelijkheden en faciliteert ook veel dingen. Je kunt deelnemen aan trainingen in de Trinamiek Academie, werkgroepen en cursussen en je kunt opleidingen volgen als je wilt. Er is oog voor iedere medewerker. Zo kregen we laatst voor de zomervakantie allemaal een ijsbon om een ijsje te halen bij de plaatselijke ijssalon. Hoe leuk is dat?! Ook organiseert Trinamiek jaarlijks events, zoals het Festrival. Je voelt je als Trinamieker echt gezien en gewaardeerd.”

Werkmomentje uitgelicht!

“Afgelopen schooljaar kreeg ik een heel waardevol compliment. Een moeder bedankte mij voor de tijd die ik had genomen om met haar en haar dochter in gesprek te gaan. De moeder voelde zich gehoord en wilde me dat meegeven. Ik vind het belangrijk om te investeren in contact met ouders en dan is dit mooi om terug te horen. We geven les aan kinderen, maar dit kunnen we niet doen zonder de ouders.”

Als Trinamiek voor iemand bekend terrein is, dan is dat wel voor Yvette van der Pluijm, adviseur Onderwijs & Kwaliteit. Als stagiair startte zij 25 jaar geleden op de Jan Bunnikschool in Lopik. Met een hart voor kinderen die net iets meer zorg nodig hebben, ontwikkelde ze zich als specialistisch adviseur. De afgelopen jaren werkte zij op meerdere locaties binnen Trinamiek en vervulde de rol van leerkracht, intern begeleider, remedial teacher en directeur, inmiddels is zij adviseur Onderwijs & Kwaliteit. Yvette deelt haar ervaringen tijdens haar reis binnen het onderwijs en met Trinamiek.

Jong geleerd

“Mijn Trinamiekreis begon eigenlijk al als kind. Ik zat namelijk op de Agnesschool die inmiddels deel uitmaakt van de stichting. Al van jongs af aan boeide het mij om kinderen iets te leren. Ik ging ook vrijwillig met mijn buurvrouw mee op schoolkamp, zij werkte destijds op een SBO school. Deze doelgroep vond ik fantastisch, zorgleerlingen die net een beetje extra ondersteuning nodig hebben. Ik droomde toen van mijn eigen remedial teaching praktijk.”

Volg je dromen

“Met deze ambitie in mijn achterhoofd, begon ik aan de Pabo-opleiding. Een van mijn stages liep ik op de Agnesschool, waar ik dus als kind zelf op zat. Het was leuk om mijn eigen leerkrachten van vroeger ineens als collega’s te hebben. Mijn eindstage was op Trinamiekschool Jan Bunnik. Ik voelde me bij deze school gelijk thuis en startte hier dan ook mijn carrière als leerkracht. Ik besloot mijn droom achterna te gaan en startte direct na het afronden van de Pabo met de opleiding remedial teaching (rt). Ik kreeg de kans om naast mijn functie als leerkracht ook een dag in de week als rt’er aan de slag te gaan. Al snel werd ik ook gevraagd als intern begeleider. Ik vervulde dus in totaal drie rollen op de Jan Bunnik.”

Persoonlijk ga ik graag uitdagingen aan, maar ik zou ook niet zomaar in het diepe springen. Ik voelde me vooral veilig genoeg om mijn carrière te ontdekken binnen Trinamiek."

Klein uitstapje, grote ervaring

“Toen mijn schooldirecteur aankondigde op reis te gaan, werd mij gevraagd om de rol van directeur tijdelijk op me te nemen samen met een collega. Dit heb ik anderhalf jaar gedaan, waarna ik voelde dat dit toch niet helemaal mijn pad was. Ik stond voor de keuze om de opleiding tot schoolleider te gaan volgen, maar wilde toch liever direct betrokken zijn bij de zorg en ondersteuning van kinderen, daar lag mijn hart. Wel ben ik dankbaar voor de ervaring, want hierdoor ben ik een stuk zekerder geworden van mijn eigen kunnen.”

Terug naar de roots

“Binnen de stichting ontstond een functie voor intern begeleider op, jawel, de Agnesschool. Hoewel ik nooit ambieerde om terug te gaan naar mijn oude basisschool, wilde ik deze kans binnen onze fijne stichting niet laten schieten. Ik besloot om mijn hart te volgen en na dertien jaar afscheid te nemen van de Jan Bunnik. Ongeveer zeven jaar werkte ik daarna op de Agnes. Ook hier wilde ik graag meer meedenken en adviseren en die kans kreeg ik ook. Ik maakte deel uit van het MT en dacht hierin samen met de directeur en schoolleider na over de kwaliteitszorg binnen de school. Daarnaast meldde ik mij aan bij de auditcommissie binnen Trinamiek om mijn ervaring en expertise ook in te zetten op andere scholen om een bijdrage te leveren aan hun verdere schoolontwikkeling.”

De stap naar bovenschools

“In 2019 kwam er een vacature op het servicebureau op de afdeling Onderwijs & Kwaliteit, waar ik vandaag de dag werk. Inmiddels ben ik dus iets verder van de werkvloer vandaan. Juist vanaf deze plek wil ik het verschil maken voor kinderen door onder andere directeuren en intern begeleiders te adviseren en samen met hen na te denken over onderwijsvraagstukken en de ontwikkelingen binnen de scholen. Daarnaast coördineer ik de bovenschoolse netwerkkringen. Waar ik eerst deel uitmaakte van de auditcommissie ben ik ook hiervan nu coördinator. Ik ben trots op de cyclus die we als auditcommissie hebben neergezet om onze collega’s op de scholen verder te kunnen helpen op hun eigen onderwijsvraagstuk. Het is fijn om de schakel te kunnen zijn tussen alle scholen binnen Trinamiek, samen met collega’s vanuit alle functies verder te ontwikkelen en vanuit mijn positie het van en met elkaar leren te kunnen stimuleren.”

Het servicebureau als krachtig ondersteuningsteam

“In de loop van de jaren zijn we als servicebureau een steeds sterker team geworden. We werken integraal goed samen en weten elkaar te vinden. Door een krachtige ondersteuning kunnen we ook vanuit het servicebureau het verschil maken voor kinderen. We werken continu aan het versterken van ons handelen en ondersteunen en faciliteren medewerkers om het eigen handelen te versterken. Signaleren we iets samen dan denken we ook samen in oplossingen vanuit vertrouwen in ieders expertise. Niet alleen de expertise op het servicebureau, maar juist vanuit de hele organisatie. Het is mooi om Trinamiek met al haar scholen als een team te zien, Trinamiek is van ons samen en dat voelt ook zo. Fijn dat directeuren, intern begeleiders en inmiddels ook steeds meer leerkrachten het servicebureau weten te vinden.”

Kansen krijgen en grijpen

“Trinamiek biedt veel mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen en professionaliseren en er is oog voor individuele behoeften. Persoonlijk ga ik graag uitdagingen aan, maar ik zou ook niet zomaar in het diepe springen. Ik voelde me vooral veilig genoeg om mijn carrière te ontdekken binnen Trinamiek. Het is een combinatie van de mogelijkheden die de stichting biedt en het zelf initiatief nemen. De afgelopen jaren heb ik de kansen gekregen en gegrepen om mezelf te ontwikkelen tot waar ik nu sta.”

Werkmomentje uitgelicht!

“Een oud-leerling van mij, vanuit de periode dat ik nog juf was, vertelde me tijdens haar stageperiode op een van de Trinamiekscholen dat ze het vroeger zo fijn vond bij mij in de klas en dat ze toen haar leukste tijd heeft gehad. Dat is toch mooi als iemand het zegt. Blijkbaar heb ik verschil gemaakt.”